نظام حزبی نیمه‌جان؛ ضعف ساختاری تشکل‌های سیاسی در ایران نظام حزبی نیمه‌جان؛ ضعف ساختاری تشکل‌های سیاسی در ایران. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، در حالی‌که احزاب و تشکل‌های سیاسی در کشورهای مردم‌سالار، نقش ستون‌های اصلی مشارکت سیاسی، آموزش کادر مدیریتی، و میانجی‌گری بین دولت و مردم را ایفا می‌کنند، در ایران این نهادها […]
نظام حزبی نیمه‌جان؛ ضعف ساختاری تشکل‌های سیاسی در ایران
نظام حزبی نیمه‌جان؛ ضعف ساختاری تشکل‌های سیاسی در ایران.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، در حالی‌که احزاب و تشکل‌های سیاسی در کشورهای مردم‌سالار، نقش ستون‌های اصلی مشارکت سیاسی، آموزش کادر مدیریتی، و میانجی‌گری بین دولت و مردم را ایفا می‌کنند، در ایران این نهادها سال‌هاست با بحران هویت، کارآمدی و اعتماد عمومی مواجه‌اند. ضعف ساختار حزبی یکی از عوامل مؤثر در تکرار چهره‌های سیاسی، غلبه رفتارهای فردی بر کنش جمعی، و نبود برنامه‌ریزی درازمدت در سیاست‌گذاری است.بسیاری از احزاب فعال در کشور یا به تشکل‌هایی وابسته به قدرت تبدیل شده‌اند، یا در حد محفل‌های روشنفکری باقی مانده‌اند که توان بسیج اجتماعی و تأثیرگذاری بر سیاست‌های کلان را ندارند. فقدان آموزش حزبی، نبود منابع مالی پایدار، و اعمال محدودیت‌های حقوقی از جمله دلایل ناکارآمدی این نهادها محسوب می‌شود.دکتر نادر کرمی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه شهید بهشتی، در گفت‌وگو با ستاره خبر گفت:«وقتی حزب صرفاً در آستانه انتخابات فعال می‌شود و هیچ شبکه‌ای از ارتباط مردمی ندارد، نمی‌توان انتظار داشت که تبدیل به موتور محرکه دموکراسی شود. ما نیازمند بازتعریف نقش حزب در ساختار حقوقی و اجرایی کشور هستیم.»
او ادامه داد:«جامعه امروز ایران به شدت متکثر است؛ احزاب اگر نتوانند این تنوع را نمایندگی کنند، با اضمحلال اجتماعی مواجه می‌شوند و مردم به‌جای کنش رسمی، به سمت کنش غیرنهادی یا حتی بی‌تفاوتی خواهند رفت.»
ضعف نظام حزبی در کشور باعث شده مسئولیت‌های کلیدی در سطوح مدیریتی اغلب بدون پشتوانه حزبی، برنامه‌محور یا پاسخ‌گو توزیع شوند. همین مسئله یکی از دلایل تکرار ناکارآمدی در حوزه‌های اجرایی تلقی می‌شود.کارشناسان معتقدند اصلاح قانون احزاب، تقویت آموزش سیاسی، باز کردن فضا برای تشکل‌های مستقل، و پرهیز از مداخله‌های سیاسی در فعالیت‌های حزبی از جمله الزامات اصلاح این چرخه معیوب است.