افول مشارکت سیاسی جوانان زنگ خطر برای آینده مردمسالاری در ایران. افول مشارکت سیاسی جوانان زنگ خطر برای آینده مردمسالاری در ایران. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، کاهش چشمگیر مشارکت سیاسی جوانان در سالهای اخیر، به یکی از چالشهای اصلی نظام سیاسی و اجتماعی کشور تبدیل شده است. روند نزولی مشارکت در […]
افول مشارکت سیاسی جوانان زنگ خطر برای آینده مردمسالاری در ایران.
افول مشارکت سیاسی جوانان زنگ خطر برای آینده مردمسالاری در ایران.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، کاهش چشمگیر مشارکت سیاسی جوانان در سالهای اخیر، به یکی از چالشهای اصلی نظام سیاسی و اجتماعی کشور تبدیل شده است. روند نزولی مشارکت در انتخابات، کنارهگیری از احزاب و بیاعتمادی به نهادهای رسمی، نشانههایی روشن از شکاف نسلی در عرصه سیاست است؛ شکافی که در صورت بیتوجهی، میتواند تبعاتی بلندمدت برای آینده مردمسالاری در ایران به همراه داشته باشد.بر اساس تحلیلهای کارشناسان حوزه جامعهشناسی سیاسی، دلایلی همچون تکرار ناکارآمدیها، نداشتن نماینده واقعی در ساختارهای قدرت، انسداد نسبی در فرآیند بیان اعتراض و ناامیدی از تغییر، مهمترین عوامل این روند عنوان میشوند. از سوی دیگر، فضای مجازی به عنوان عرصه جایگزین برای بیان دیدگاهها و اعتراضات، بیش از آنکه به سازماندهی سیاسی منجر شود، به تخلیه انرژی و گاه تقویت بیعملی سیاسی دامن زده است.دکتر سهراب منتظری، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، در گفتوگو با ستاره خبر با تأکید بر نقش سیاستگذاران در این زمینه گفت:
«جوانان نه مخالف سیاستاند و نه بیتفاوت؛ مسئله این است که احساس نمیکنند در روند تصمیمگیری جایی دارند. اگر این احساس تداوم یابد، مشارکت آگاهانه جای خود را به انفعال یا عصیان خواهد داد.»وی ادامه داد:
«برای احیای سرمایه سیاسی در نسل جوان، باید به گفتوگوی واقعی، تربیت کنشگر، باز کردن فضای رسانهای، و ایجاد فرصتهای برابر برای ورود به عرصه تصمیمگیری توجه شود. مشارکت دستوری، نتیجه معکوس دارد.»در شرایطی که جمعیت جوان همچنان بخش بزرگی از ترکیب جمعیتی کشور را تشکیل میدهد، نادیدهگرفتن خواست و سبک کنش سیاسی آنها، میتواند به کاهش ضریب نفوذ سیاست رسمی در جامعه و رشد فاصله میان مردم و حکومت منجر شود. بازتعریف مفاهیم مشارکت، اصلاح نهادهای میانجی و ایجاد فضاهای جدید برای گفتوگو و مطالبهگری، از مهمترین الزامات این دوره به شمار میرود.