افزایش مهاجرت نخبگان؛ فرار خاموش سرمایه انسانی از مرزهای توسعه افزایش مهاجرت نخبگان؛ فرار خاموش سرمایه انسانی از مرزهای توسعه. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، طی سال‌های اخیر، روند مهاجرت نخبگان و نیروهای متخصص از ایران، به‌ویژه در حوزه‌های پزشکی، مهندسی، علوم پایه و فناوری، ابعاد نگران‌کننده‌تری به خود گرفته است. پدیده‌ای که […]
افزایش مهاجرت نخبگان؛ فرار خاموش سرمایه انسانی از مرزهای توسعه
افزایش مهاجرت نخبگان؛ فرار خاموش سرمایه انسانی از مرزهای توسعه.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای باشت، طی سال‌های اخیر، روند مهاجرت نخبگان و نیروهای متخصص از ایران، به‌ویژه در حوزه‌های پزشکی، مهندسی، علوم پایه و فناوری، ابعاد نگران‌کننده‌تری به خود گرفته است. پدیده‌ای که از آن با عنوان «خروج خاموش مغزها» یاد می‌شود، در واقع نه‌تنها فرار فردی بلکه انعکاس بی‌اعتمادی عمیق به آینده شغلی، علمی و اجتماعی در داخل کشور است.بر اساس گزارش‌های مراکز بین‌المللی و آمارهای رسمی، ایران در میان کشورهای دارای بالاترین نرخ مهاجرت متخصصان قرار دارد. این موضوع نه‌تنها باعث از دست رفتن سرمایه انسانی و منابع آموزشی می‌شود، بلکه چرخه توسعه کشور را در بلندمدت مختل می‌کند.دکتر علی‌اکبر ناصری، اقتصاددان و پژوهشگر توسعه، در گفت‌وگو با ستاره خبر گفت:
«وقتی یک پزشک جوان یا نخبه دانشگاهی احساس کند هیچ افق روشنی برای پیشرفت، امنیت شغلی یا مشارکت مؤثر در تصمیم‌سازی ندارد، مهاجرت را نه یک انتخاب، بلکه یک اجبار تلقی می‌کند.»
وی افزود :ما به‌جای سیاست‌گذاری برای بازگشت نخبگان، باید از ابتدا به ماندگاری آنان توجه کنیم. برخوردهای سلیقه‌ای، حذف از فرصت‌ها به دلیل گرایش فکری، و تبعیض در تخصیص منابع علمی، از مهم‌ترین دلایل دلسردی نخبگان است.»
کارشناسان هشدار می‌دهند که اگر روند کنونی ادامه یابد، کشور با کمبود نیروهای متخصص در بخش‌های حیاتی مواجه خواهد شد. در این شرایط، برنامه‌ریزی برای افزایش امید اجتماعی، اصلاح نظام استخدامی و مدیریتی، حمایت هدفمند از نخبگان و ایجاد احساس امنیت علمی و فکری، اولویت حیاتی برای آینده ایران است.